Το ρετιρέ
.jpg)
Διηγήματα, εκδ. Θουκυδίδης, 1987
«Συλλογή διηγημάτων που διακρίνονται για τη γλωσσική τους ποιότητα. Την αλήθεια των θεμάτων. Το βαθύ συγκινησιακό στοιχείο. Τη βιωμένη ανθρωπιά και την πνευματικότητά τους. Διακρίνονται δηλαδή για μια σειρά προσόντα, σχεδόν σπάνια στη λογοτεχνία του καιρού μας (…)»
Στέλιος Ι. Αρτεμάκης
εφ. Βραδυνή, 15 Ιουνίου 1987
«(…) Έργο πολυδιάστατο, εμπειρικό και μας δίνει κάποιες λύσεις στων λαθών τα λάθη και μοιράζεται ο Άνθρωπος συγγραφέας να συνταιριάσει τα διεστώτα (…) Είναι ένα έργο που νοηματίζει τη ζωή και αποδεσμεύει τους ανθρώπους των παθών (…)»
Κυριάκος Βαλαβάνης
7.6.89
«(…) Ζεις μαζί με τους ήρωές της το ταξίδι της ζωής, με μια κατασταλαγμένη φιλοσοφημένη θλίψη. Που σου γεννάει την καρτερία, την υπομονή, ένα κάποιο πείσμα για τούτη τη ζωή (…) Με μικρές ζωντανές φράσεις, με ρήματα στον Ενεστώτα που δυναμώνει τη ζωντάνια, με έντονη την παρουσία του επαγγέλματός της –είναι αναισθησιολόγος – με δημιουργική φαντασία, απλή γλώσσα και μοντέρνα τεχνική, δίνει η Τούλα Μπούτου την ατμόσφαιρα. Και φέρνει το μεγάλο μήνυμα. Ο άνθρωπος ζει. Ο άνθρωπος πονάει, αλλά ελπίζει. Ο άνθρωπος μάχεται γιατί ακριβώς ελπίζει (…)»
Άγγελος Βογάσαρης
Λογοτέχνης
Τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών
Γενικός Γραμματέας της Εταιρ. Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά
«(…) Ευχαριστώ θερμά για το Ρετιρέ. Μόλις άρχισα να το διαβάζω και το βρήκα συναρπαστικό. Συγχαρητήρια (…)»
Κ. Δ. Γαρδίκας
Ομότιμος καθηγητής, 19.8.1987
«(…) Το αληθινό με το ανθρώπινο, οι ψυχολογικές διεισδύσεις και η λιτή εκφραστική σας, κάνουν τα διηγήματα του Ρετιρέ να αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ακόμα και η ποίηση έρχεται να ενισχύσει τις αφηγηματικές αρετές σας (…)»
Στέλιος Γεράνης
12.11.1987
«(…) Το βιβλίο περιέχει 16 διηγήματα, όλα καλογραμμένα και εμπνευσμένα από τη ζωή με τους ήρωές τους που ζουν με το άγχος και την αγωνία της σημερινής πολυτάραχης εποχής μας (…)»
Δημ. Γιατράκος
εφ. Η Φωνή του Πειραιώς
9 Σεπτ. 1987
«Πρόκειται για μια αξιόλογη σειρά διηγημάτων που χαρακτηρίζεται από μια βαθειά ευαισθησία και ανθρωπιά, μια σωστή προσπάθεια καταγραφής χαρακτήρων και καταστάσεων μέσα στον κοινωνικό χώρο στον οποίο ζει και αντλεί ερεθίσματα.
(…) Η πέννα της κ. Μπούτου παρουσιάζει το πλεονέκτημα ότι ζυγιάζει από τα πριν καλά αυτά που θέλει να πει, με αυστηρή οικονομία, τα διηγήματα δε αυτά έχουν σφιχτοδεμένο κορμό, δράση και πλοκή και κερδίζουν ανεπιφύλακτα τον αναγνώστη που χαίρεται να διαβάζει τόσο δυνατά κομμάτια (…)»
Δ. Καραμβάλης
Αθήνα, 13 Ιουλίου 1988
«(…) Γραφή κι ανάσα συνταιριασμένες προσφέρονται μπουκέτο ανθρώπινης ευαισθησίας (…)»
Γιώργος Κατσίμπας
5.5.1987
«(…) Ο μεστός σας λόγος, γεμάτος ζεστασιά, προκαλεί κατάπληξη. Ο εντυπωσιασμός μου είναι μεγάλος. Τόσο ολοζώντανη αφήγηση, που νώθεις να συμμετέχεις ενεργά. Όλα ανεξαιρέτως, τα μικρά σας διηγήματα είναι ολοζώντανα βιώματα που δονούν συντονιστικά τον αναγνώστη (…)»
Γιάννης Καρπουζέλης
30.4.1991
«Τα διηγήματά σας (Το Ρετιρέ) καλογραμμένα κρατούν το ενδιαφέρον που ολοένα αυξάνει με την ανθρωπιά και τη γνησιότητα των αισθημάτων, την οποία εκφράζουν με συγκινητική ειλικρίνεια. Οι ιστορίες σας και κάποιες δικές μας στιγμές –οι σκέψεις σας και κάποιες δικές μας σκέψεις. Μας φέρνετε με τρόπο …?.... να ξαναζήσουμε υπαρξιακές καταστάσεις οικείες, καταστάσεις της σύγχρονης ζωής και βιώματα της σύγχρονης πραγματικότητας (…)
Άννα Κελεσίδου
Καθηγήτρια Παν/μίου Αθηνών
6.10.1988
«Το Ρετιρέ σας ‘βλέπει’ κατευθείαν στην καρδιά (…) Είναι μια σειρά διηγημάτων καλογραμμένων. Δεν θα ήταν υπερβολή αν σας έλεγα πως ενθουσιάστηκα. Έχουν ύφος και ήθος, γρηγοράδα και δυναμισμό (…) Πολλά ‘ευχαριστώ’ που μου δώσατε μερικές ώρες χαράς με το Ρετιρέ σας που ασφαλώς καταλαμβάνει μια εξέχουσα θέση στην πειραϊκή παράδοση και προσφορά»
Γεώργιος Κόμης
25.5.1987
«(…) Σας γράφω για να σας εκφράσω τη συγκίνηση που αισθάνθηκα διαβάζοντάς το Ρετιρέ. Τόσο άμεσο και βαθύτατα ανθρώπινο! Μπράβο σας! (…)»
Ελένη Κουκουβίνου
Βόλος 22/2/1990
«(…) Βιβλίο όπου με πέποιθη τέχνη ο μύθος του απλώνεται άνετα και από μέσα ξεπηδάει το κάθε του μήνυμα(…) Γάργαρη, άνετη, μεστή, πηδηχτή γλώσσα, παιδικά πηλαλίσματα σε κατηφορικό δρόμο (…) Μια αληθινά ξεκούραστη προσφορά του πεζού, έντεχνου λόγου, μακριά από μεγαλοστομίες και επιδειχτικά φιλοσοφικά χασμουρήματα, δεμένα σε μια ενότητα που με αγάπη τα διηγήματά σας τα κρατάει σφιχτά σε ανθρώπινα μέσα που βαθιά συγκινεί (…) Το χάρηκα ως το τέλος (…)»
Δημήτρης Λέος
Γιοχάνεσμπουργκ, Νότιος Αφρική
20/6/1987
«Ζωγραφικός πίνακας το ψυχογράφημα του βιβλίου σας Το Ρετιρέ με τον πλούσιο συναισθηματισμό που μετουσιώνεται σε ανθρώπινη συγκίνηση και αφουγκράζεται τους παλμούς κάθε ευαίσθητης καρδιάς (…)»
Στέλλα Κοντογιώργου - Λεωνιδάκη
«(…) Τη συλλογή διηγημάτων χαρακτηρίζει αμεσότητα και ζωντάνια που ξαφνιάζει τον αναγνώστη (…) Τα διηγήματα της συλλογής έχουν τεχνική, ρυθμό και αγωνία, μα προπαντός, έκφραση (…) Πλάθει τους ανθρώπους της, τους ζυμώνει θα έλεγα και μετά τους καταγράφει ώστε ο αναγνώστης να ζει μαζί τους τις στιγμές της καθημερινότητας (…)»
Δημήτρης Η. Λούκας
Αθήνα, 22.2.1988
«Το διήγημά σας, Το Ρετιρέ, με συγκίνηση το άρχισα, με συγκίνηση το τελείωσα, όπως δε και όλο αυτόν τον τόμο. Πως ανασκαλεύετε, πως βλέπετε έτσι καθαρά τη ψυχή, πώς νιώθετε έτσι σωστά τα αισθήματα του πλησίον; Τη σκέψη του; (…) Σ’αυτό το είδος του διηγήματος είσαστε μαστόρισσα (…)»
Πηνελόπη Μαξίμου
Νέο Ψυχικό, 10.6.1991
«Δεν είναι μόνο η συγγραφική σας ικανότητα που δίνει αξία στην αφήγησή σας, είναι και τ’ανθρωπιστικά σας αισθήματα. Η βαθειά γνώση του ανθρώπου και η συμπόνοια σας γι’αυτόν.
Σας σφίγγω το χέρι και σας εύχομαι να συνεχίσετε! (…)»
Μελισσάνθη
20.12.1988
«(…) Θέλω να σας μιλήσω για την ανακουφιστική, για τον αναγνώστη των κειμένων σας, γνώση του περιττού και αδρανούς (που αποφύγατε), για την ευστοχία σας στην επιλογή και χρήση του καίριου (…)»
Μ. Μερακλής
Αθήνα, 11-7-89
«(…) Είσαι δεινή χειρίστρια της πέννας, λίαν ενδιαφέροντα και ποικίλα και ζωντανά τα θέματά σου, που μερικά προκαλούν συγκίνησιν και νοσταλγία, ακριβολόγος και των πλέον αφανών πτυχών της ζωής, με εμφανή τα σημεία της ποιητικής σου φλέβας (…) Μπράβο σου, συγχαρητήρια (…)»
Γεώργιος Μητράκος
Αθήναι, 30 Ιουνίου 1987
«(…) Τι τρυφερός, ρωμαλέος και θηλυκός τόνος χαρακτηρίζει τα διηγήματά σας! Μου χαρίσατε ανεπανάληπτες στιγμές σε κάποιες ώρες μοναξιάς μου. Έχει ενάργεια ο λόγος σας, αμεσότητα, ευγένεια και κρατάει δέσμιο τον αναγνώστη ως το τέλος. Λέτε πολλά σε λίγες γραμμές κι αυτό έχει μεγάλη αξία γιατί συμβαδίζει με την εποχή μας, χωρίς να περιέχει τα μειονεκτήματά της (…) Ο Θεός σας έχει προικίσει με πολύ μεγάλο τάλαντο, γι’αυτό να γράφετε, να γράφετε πολύ και να μας μεταδίδετε αυτή την αισθητική χαρά και συγκίνηση. Σας συγχαίρω μέσ’από την καρδιά μου (…)»
Βεατρίκη Παπαδιαμαντοπούλου – Μπένου
Ηθοποιός – ερμηνεύτρια κειμένων
Λογοτέχνις – μέλος Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών
3.7.1987
«(…) Ο στίχος σου λιτός γραμμένος με γνώση και μαεστρία ενός πνευματικού ανθρώπου που και ξέρει τι ζητάει αλλά και τι γράφει. Τα μηνύματα που στέλνουν τα διηγήματά σου, βγαλμένα μέσα από τη ζωή σε αγκαλιάζουν, σε προβληματίζουν, σε καλούν να τ’αγαπήσεις και να τα βάλεις κοντά στο βάζο με ένα ωραίο μπουκέτο τριαντάφυλλα (…) Διαβάζοντας το Ρετιρέ σου, ένοιωσα μια γαλήνη, μια πικρία κι ακόμη μια μελαγχολία μπορώ να πω, όμως στο βάθος είπα να’σαι καλά και να μας δώσεις γοργά ένα άλλο ποτήρι γεμάτο κρασί, γιομάτο αλήθεια που όσο πίκρα κι αν κρύβει είναι ακριβώς το νόημα του συγγραφέα δημιουργού, που αν την αποφύγει δεν θα μας έχει πει την πραγματικότητα της ίδιας της ζωής»
Στέλιος Μπινιάρης
«(…) Πολύ με εντυπωσίασε ένα κείμενό του, Άρνηση. Τόσο κομψή φράση μόνο στον Τσβάιχ διάβασα και τόσο συμπυκνωμένο νόημα, αβρό, χαριτωμένο, μουσικό ………?…….. σαν βιολοντσέλλο με σουρντίνα μόνο ο Παπαντωνίου μας προσέφερε και μάλιστα στο βιβλίο του Πεζοί ρυθμοί (…)»
Κώστας Δ. Ντούλας
Ιατρός – λογοτέχνης
Αθήνα 5 Οκτώβρη 1982
«Η συλλογή διηγημάτων της Τούλας Μπούτου Το ρετιρέ¸ χαρακτηρίζεται από μια σπιρτάδα, και μια υποβλητικότητα, που ξαφνιάζει τον αναγνώστη καθώς πρόκειται για το πρώτο της πεζογραφικό έργο. Με θεματογραφία προσφιλή στις γυναίκες συγγραφείς καθώς επίσης και με μια σφαιρικότητα στο λόγο, το έργο παίζει το ρόλο του, στέκεται άξια στο πλαίσιο των καλών προσπαθειών και ανανεώνει το ραντεβού για δυσκολότερα και πληρέστερα αποτελέσματα. Το ρετιρέ, τίτλος που δίνεται στο βιβλίο από το πρώτο διήγημα, πέρα από την ικανότατη τεχνική του και τη σθεναρή διακλάδωση των εμπειριών του, λειτουργεί και σαν εγκεφαλική διάσταση της καθημερινότητας, κάτω απ΄το βαρύ ίσκιο μιας αναπότρεπτης εικασίας. Έργο τελικά που αξίζει να διαβαστεί περισσότερο για την οργανωτική του υπόσταση»
Χρίστος Παπαγεωργίου
περ. Διαβάζω
«(…) Το διάβασα μονορούφι. Το καταχάρηκα (…) Είναι ένα μωσαϊκό ποίησης και προσωπικού ύφους. Συνθέτει ωραίες σελίδες ανθρωπισμού και πεζογραφικής τέχνης. Με μιαν αβίαστη προσπάθεια αφαίρεσης μένουν μόνον οι χυμώδεις ρίζες, εκείνες που ανταράσσουν τις χορδές της καρδιάς πάνω από πρόσωπα και πράγματα και δίνουν στο έργο οικουμενικότητα και διαχρονικότητα (…)»
Αχιλλέας Παπουτσής
Πειραιεύς, 3 Οκτωβρίου 1987
«(…) Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο σας, Ρετιρέ, που είχατε την καλωσύνη να μου στείλετε.
Χάρηκα την άνεση και την στρωτή γραφή και γλώσσα. Με ικανοποίησε η ποικιλία της θεματογραφίας: Από τη νοσταλγία περασμένων χρόνων στη σημερινή μοναξιά του ρετιρέ (…)»
Δρ. Γεράσιμος Ρηγάτος
Δ/ντής Α’ Παθολογικού Τμήματος
Νοσοκομείου «Ο Άγιος Σάββας»
Αθήνα, 24.6.1987
«(…) Οι ιστορίες του βιβλίου σας είναι πολύ ανθρώπινες και οι ήρωες των διηγημάτων πολύ ζωντανοί και πειστικοί (…) Το βιβλίο σας μου χάρισε αληθινή συγκίνηση και μου δυνάμωσε την ελπίδα ότι δεν χάθηκε η ανθρωπιά. Σας συγχαίρω και πάλι για τον ωραίο πνευματικό αγώνα σας. Το φως που εκπέμπουν οι σελίδες του βιβλίου σας ας μας οδηγούν στην εγκόσμια πορεία μας (…)»
Κώστας Ν. Ριζόπουλος
Αίγιο, 6.7.1987
«(…) Η συγγραφέας είναι προικισμένη με σπάνιο ταλέντο. Βαθειά συναισθηματική και ανθρώπινη, καταγράφει περιστατικά και ιστορίες της καθημερινής ζωής με τρόπο απλό και συγκινητικό. Έχει ένα δικό της, προσωπικό ύφος, μια θαυμαστή δεξιοτεχνία να αφηγείται και να υποβάλλει, να δημιουργεί ατμόσφαιρα (…)»
Κώστας Ν. Ριζόπουλος
εφ. Το Βήμα της Αιγιαλείας, 3.7.1987
«(…) Σε όλα τα διηγήματα διάχυτη είναι η συναισθηματικότητα. Δεν θα’ταν λάθος αν έλεγα πληθωρική. Έντονη είναι και η παρουσία της βιωματικής εμπειρίας, η οποία όμως δεν καταξιώνεται σαν διηγηματικό στοιχείο. Η στρωτή γλώσσα, η δόκιμη γραφή και η λιτότητα του ύφους είναι, ίσως, τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν το στυλ σας και κάνουν τον αναγνώστη σας να διαβάσει και να αγαπήσει το Ρετιρέ.
Κάποια στιγμή ένιωσα πως διάβαζα ηθογράφημα του Παπαδιαμάντη και το Με κράζει η θάλασσα του Καρκαβίτσα (…)»
Γιώργος Σιέττος
Πειραιάς 30.5.1987
«(…) Χάρηκα την άνετη αφήγηση, τον καθαρό λόγο και την στέρεη δομή, έτσι που μέσα στον τόσο μικρό χώρο του κάθε διηγήματος να κυκλοφορούν άνετα ολόκληρες ιστορίες με διαυγή μηνύματα (…)»
Ηλίας Σιμόπουλος
29.4.87
«(…) Η συγγραφέας χρησιμοποιεί το συγκινησιακό στοιχείο για να μεταδώσει τα συναισθήματα και τα μηνύματά της στον αναγνώστη, πράγμα που το κατορθώνει τις πιο πολλές φορές. Διάχυτη μια αγάπη για τον άνθρωπο. Στους ήρωες των διηγημάτων της δεν υπάρχουν κακοί, υπάρχουν δυστυχισμένοι (…)»
Π. Σόφας
Κυπριακή εφημερίδα (;)
7.7.1987
«Όλα τα διηγήματα του Ρετιρέ της Τούλας Μπούτου, είναι ουσιαστικά αφηγήματα, δηλαδή σύντομα διηγήματα 3-4-5 σελίδων το καθένα. Ο διάλογος από τα διηγήματα αυτά πολύ συχνά, συχνότατα, απουσιάζει. Οι ήρωες της συγγραφέως είναι άνθρωποι που παραπαίουν ή σχεδόν έτοιμοι να πνιγούν από ένα ορμητικό κύμα. Μερικά απ’αυτά, όπως το πρώτο, Το Ρετιρέ, που χαρίζει και τον τίτλο στην όλη συλλογή της, έχουν μια καφκική χροιά: ο άνθρωπος ή γεννήθηκε για να υποφέρει αποκλειστικά ή βαρά το κεφάλι του στον τοίχο ώσπου να μεταμορφωθεί σε βόδι ή σε κοριό (ανάλογα με την περίσταση) ή βάζει κάθε δυνατή προσπάθεια αλλά, δυστυχώς, αντικρύζει το αδιέξοδο. Το διήγημά της Νέλλη είναι μια σύντομη καταγραφή της αδυνατότητας κυρίως, των οικογενειακών σχέσεων»
Νίκος Σπάνιας
εφ. Εθνικός Κήρυκας της Νέας Υόρκης
«(…) Τα μικρά σας αυτά αριστουργηματικά διηγήματα είναι ξεχωριστές πολύτιμες πέτρες μέσα στο χώρο της λογοτεχνίας. Δύσκολο να ξεχωρίσω πρώτο και δεύτερο. Όλα έχουν μηνύματα μέσα από τα μηνύματα μέσα από τα αναπάντεχα της ζωής, χαράς και λύπης, με ένα τρόπο εκφραστικό που μόνο μια ευαίσθητη πένα μπορεί να αποδώσει (…)»
Γιάννης Σωτηρίου
Πειραιάς 3 Ιουν. 1987
«Διάβασα την ίδια νύχτα το Ρετιρέ σας. απόρησα από την τελειότητα της γραφής, από το σύγχρονο πνεύμα, από τη γοργότητα. Είναι σπουδαίο να κινείται ένας συγγραφέας μέσα στην εποχή του κι έτσι να την εκφράζει. Πράγμα που το επιτύχατε»
Τατιάνα Σταύρου
«Το διήγημα είναι το πιο δύσκολο λογοτεχνικό είδος. Μέσα σε λίγο χώρο να ολοκληρώσεις ένα θέμα, να το δεις χωρίς κενά, να το γράψεις αδιάπαστα. Αυτό το μυστικό και δώρο το κατέχεις, από κανένα διήγημά σου δεν λείπει αυτό το χαρακτηριστικό του ολοστρόγγυλου (…) Όλες οι σελίδες σου είναι νέα συγκίνηση. Καρφωτή στην καρδιά, στου δίνει τη θλιμμένη, την ευαίσθητη γεύση της ζωής (…)
(…)Το διάβασα αμέσως το Ρετιρέ δεν περίμενα στιγμή! Όλα καινούργια κι ας έχω διαβάσει μερικά στο παρελθόν. Δεν έχουν παρελθόν αυτά τα έξοχα διηγήματα (…) Θαυμάζουμε τον Παπαδιαμάντη για τα διηγήματά του καθώς και τον Ντοστογιέφσκι. Μερικές φορές πλατειάζουν τόσο που παρά την αξία τους, βαριέσαι. Εσύ γράφεις τόσο πυκνά, τόσο λιτά, που ειλικρινώς μου φαίνεσαι πιο πάνω από τον Παπαδιαμάντη (…) Το βιβλίο σου το κρατώ σαν κάτι πολύτιμο και πάρα πολύ αγαπητό. Πάρα πολύ σ’ευχαριστώ. Τούλα, με συγκίνηση»
Δαμιανός Στρουμπούλης
12.5.87
«(…) Χαρήκαμε το ανάλαφρο ύφος, την ακρίβεια των περιγραφών, την επιτυχημένη σκιαγράφηση των χαρακτήρων και τη σωστή τοποθέτησή τους μέσα στο χώρο και το χρόνο και προπαντός στο σύγχρονο κοινωνικό περίγυρο(…) Το λιτό – λογοτεχνικό σας ύφος και το ‘κοφτό’ της γραφής συντελεί στην προσέγγιση του κειμένου από τον αναγνώστη και του δημιουργεί την ανάγκη συνέχισης της ανάγνωσης. Πέρα από αυτά προσέξαμε και τον τρόπο ψυχογράφησης των προσώπων και τη διεισδυτικότητα της ματιάς σας στον εσώτερο κόσμο τους (…)»
Χαρά Σώκου – Γεωργίου
Θ.Μ. Πολίτης
Εκπομπή Λογοτεχνικά Περιθώρια
Ραδιοφωνικός Σταθμός Μεσολογγίου
4 Ιουνίου 1987
«Λιτή, καίρια, με μια αμεσότητα που θέλγει, η ‘γραφή’ της Τούλας Μπούτου. Αν και η διηγηματογράφος χρησιμοποιεί ‘μοντέρνους’ εκφραστικούς τρόπους δεν γίνεται ποτέ ελλειπτική και πετυχαίνει να δώσει αγχώδη, πολλές φορές, ρυθμό στην αφήγηση, που σε συναρπάζει. Η επιστημονική της εμπειρία, επιδρά αισθητά στο έργο της και ορισμένα από τα καλύτερα διηγήματα της συλλογής έχουν την ‘αφετηρία’ της γραφής –την έμπνευση – στο χειρουργείο ή άλλους ιατρικούς χώρους (…)
(…) Γενικά για την πεζογραφία της Τ.Μ. θα επαναλάβω όσα ακριβώς έγραψα παλαιότερα: Πετυχαίνει να μας κάνει να δούμε σαν πολύ δικούς μας τους ανθρώπινους τύπους που ‘πλάθει’ και να ζήσουμε, σα να’ναι δικές μας, τις επίσης βαθύτατες ανθρώπινες στιγμές, που με την αμεσότητα του λόγου της καταγράφει. Κι αυτό δεν είναι απλώς κάτι. Είναι πολύ»
Γιάννης Χατζημανωλάκης
περ. Φιλολογική Στέγη, τ. 41-42
Χριστούγεννα 1987
«Δεκαέξι διηγήματα με ποικιλία θεμάτων και αντικειμένων, γραμμένα με ευαισθησία και βαθύτερη γνώση της ανθρώπινης ψυχής, επηρεασμένα, βέβαια από το επάγγελμα της συγγραφέως που είναι ιατρός. Έτσι πλησιάζει πολύ τον άνθρωπο που ζει και αισθάνεται, που πονάει, που έρχεται και φεύγει»
εφ. Απογευματινή
23 Μαίου 1987