Στα χρόνια της καταχνιάς
Μυθιστόρημα, εκδ. Αστήρ, 1988
Εξώφυλλο από τον Παναγιώτη Τέτση
«(…) Το έργο της πλούσιο σε ανθρωπιά και συναισθήματα, δομημένος ο λόγος σε ευαισθητοποιεί ο δρόμος της καρδιάς της (…) Η αθόρυβη συγγραφέας και Άνθρωπος νοιάζεται τον άνθρωπο και μάλιστα όταν ζει τις ακούσιες εξωφρενικές του διαστάσεις και ανησυχίες (…)»
Κυριάκος Βαλαβάνης
7.6.89
«(…) Το αυτοβιογραφικό στοιχείο, που πλούσιο χρωματίζει το μυθιστόρημά σας, τα γνωστά δραματικά γεγονότα μια από τις πιο σκληρές περιόδους της ζωής του Έθνους μας, που περιγράφονται σ’αυτό, η νεανική αγνότης των κυρίως ηρώων του, όλα δοσμένα με απλότητα και ζωντάνια συγκινούν τον αναγνώστη έντονα (…)»
Πέτρος και Διαλεχτή Γλέζου
Αθήνα 14.11.1988
«Είναι η ιστορία μας, η δική μας ιστορία δεμένη με τη γενιά μας και με τη νιότη μας. Αυθεντικά κι ανεπιτήδευτα καταφέρνει και δίνει την ατομική και την ομαδική ψυχολογία, ανάλογα με τα διάφορα περιστατικά, εξαρτημένα όλα, από τη γενική κατάσταση που κλιμακώνονταν από το κακό στο χειρότερο»
Χρυσάνθη Ζιτσαία
12.1.1989
«(…) Όντως αξίζει κάθε έπαινο το βιβλίο σας Στα χρόνια της καταχνιάς και δικαίως διακρίθηκε στον λογοτεχνικό διαγωνισμό (…)»
Γεώργιος Κόμης
«(…) Πολλές φορές το έχουμε πει και είναι πια κοινός τόπος, ότι η αξία ενός βιβλίου για παιδιά έγκειται και στο ότι, διαβάζεται με ενδιαφέρον και από τους μεγάλους. Και θα μπορούσαμε να διαβεβαιώσουμε τη συγγραφέα ότι τα Χρόνια της Καταχνιάς διαβάζονται και από τους μεγάλους, με άλλο τόσο ενδιαφέρον, αν όχι μεγαλύτερο, επειδή ίσως οι μεγάλοι σε πολλές σελίδες του βιβλίου βρίσκουν κάπου εκεί τυπωμένο και τον εαυτό τους.
Αλλά είναι κι άλλος ένας λόγος που το βιβλίο αυτό διαβάζεται με ενδιαφέρον. Είναι ότι το γράψιμό του είναι γλαφυρό, η γλώσσα του στρωτή και φυσική και η αρχιτεκτονική του σωστά ισοζυγισμένη και μοιρασμένη»
Ε.Α. Μόσχος
Νέα Εστία
«Στον πρόλογο του βιβλίου η Τατιάνα Σταύρου γράφει:
Οι νέοι, οι καινούργιοι συγγραφείς μας, έρχονται στα γράμματα πάνοπλοι, φορτωμένοι την εποχή τους. Είναι τόσο ισχυρή, δυναμική αυτή, τόσο έντονη ώστε επιβάλλεται και κηδεμονεύει όποιον τολμήσει να την εκφράσει.
Έτσι ακριβώς προωτοφάνηκε στην πεζογραφία η Τούλα Μπούτου. Τέκνο της σύγχρονης εποχής μέσα στην οποία κινείται, εργάζεται, ζει, την απέδωσε στο χαρτί ολοζώντανη.
Τώρα στην περίπτωση για την οποία μιλάμε –το νέο μυθιστόρημά της Στα χρόνια της καταχνιάς, με τον ίδιο δυναμισμό κατόρθωσε να δώσει ολόκληρη την κατάσταση που προσδιορίζουμε σήμερα με την λέξη: ΚΑΤΟΧΗ»
Γιώργος Σαββίδης
εφ. Απογευματινή
Σάββατο 4 Μαρτίου 1989
«(…) Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το μυθιστόρημά σας Στα χρόνια της καταχνιάς που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε. Ό,τι προσπαθεί να ξαναζωντανέψει κάτι από την ατμόσφαιρα που ζήσαμε το ’40 και την κατοχή, με συγκινεί αφάνταστα. Το βιβλίο σας έχει μια αγνότητα που είναι πολύτιμη, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή (…)»
Γαλάτεια Σαράντη
Αθήνα 5.1.1989
«(…) Με χαρά μου σας πληροφορώ ότι η Τίνα Σαντοριναίου κι εγώ αρχίσαμε να διαβάζουμε απ’το ραδιόφωνο χαρακτηριστικά κομμάτια απ’το βιβλίο σας Στα χρόνια της καταχνιάς (…)»
Νίκος Σπάνιας
Astoria, USA
14 Ιουνίου 1989
«Η σημαντική πεζογράφος Τούλα Μπούτου, της οποίας το Ρετιρέ (συλλογή σπαρταριστών διηγημάτων) διαβάστηκε με μεγάλη επιτυχία από τον ισχυρό ραδιοφωνικό σταθμό W.E.Y.D. της Νέας Υόρκης, στο τελευταίο βιβλίο της Στα χρόνια της καταχνιάς προλογισμένο από την Τατιάνα Σταύρου, μας δίνει μια ανάγλυφη εικόνα της γερμανικής κατοχής (…) Η φράση ‘γλαφυρό ύφος’ είναι ίσως πολύ συνηθισμένη αλλά δεν βρίσκω καλύτερη για να περιγράψω την πρόζα της Τούλας Μπούτου (…)»
Νίκος Σπάνιας
εφ. Εθνικός Κήρυκας της Νέας Υόρκης
«Τέκνο της σύγχρονης εποχής , η Τούλα Μπούτου, μέσα στην οποία κινείται, ζει, εργάζεται, την απέδωσε στο χαρτί ολοζώντανη (…) Πισωγυρίζει με σιγουριά, σταθερότητα, γνώση, στα φοβερά εκείνα χρόνια που τα προσδιορίζουμε σήμερα με τη λέξη ΚΑΤΟΧΗ (…)»
Τατιάνα Σταύρου
από τον πρόλογο του βιβλίου
Στα χρόνια της καταχνιάς
«(…) Με νεανική νοοτροπία καταγράφονται οι εντυπώσεις από την ημέρα του ‘ΟΧΙ’ έως την απελευθέρωση με την ανύψωση της Ελληνικής Σημαίας στην Ακρόπολη και την πολύ ανθρώπινη κατάληξη με το ‘ΑΓΑΠΗ’, το πολύ χριστιανικό αφού συγχωράς τον τύραννό σου και μπορεί ακόμα να τον Αγαπήσεις. Τα επεισόδια δεν αποδίδονται με τραγικούς τόπους προς εντύπωση αλλά γράφονται απλά (…)»
Κ. Χρυσάνθης
εφ. Η Σημερινή, 21.5.1989
«(…) Με λυρική διάθεση αντιμετωπίζει τη σκληρή κι αδυσώπητη πραγματικότητα. Καταφέρνει να θυμίσει στους μεγαλύτερους γεγονότα και καταστάσεις που έχουν ζήσει και στους νεότερους όσα έχουν γνωρίσει από αφηγήσεις μεγαλυτέρων τους (…)»
εφ. Η Φωνή του Πειραιώς
Παρασκευή, 18 Νοεμβρίου 1988
«(…) Με το μυθιστόρημά της τούτο, τόλμησε να πιάσει την περίοδο εκείνη με την οποία έχουν ασχοληθεί πολλοί συγγραφείς. Είναι όμως, ένα τόλμημα πετυχημένο, γεμάτο βαθιά ανθρωπιά και συναισθηματισμό.
(…) Μέσα από τις αράδες του μυθιστορήματος, ο αναγνώστης αντλεί θάρρος, ελπίδα, αγάπη κι ανθρωπιά. Σε καμιά περίπτωση μίσος για τον εχθρό για τον κατακτητή. Πίκρα, θλίψη, για τα δεινά που πέρασε ο τόπος, οδύνη για τις ζωές που χάθηκαν άδικα, θύματα στον Μολώχ του πολέμου. Αλλά καθόλου μίσος. Κι αυτό είναι Ανθρωπιά με Α κεφαλαίο (…)»
εφ. Δημοκρατικός Λόγος
11/12/1988