Τούλα Σουβαλιώτη - Μπούτου

Η Τούλα Μπούτου έζησε δυο παράλληλες ζωές. Από πολύ νωρίς εξεδήλωσε το λογοτεχνικό της ενδιαφέρον. Έγραφε ποιήματα, διηγήματα, που με τον χρόνο άρχισαν να δημοσιεύονται σε περιοδικά για παιδιά. Πιστή συνεργάτις του «Παιδικού Κόσμου». Με καθηγήτρια στο Γυμνάσιο την σημαντική λογοτέχνιδα αλλά και παιδαγωγό (μαθήτρια του Άντλερ) Κατίνα Παπά, η οποία την διέκρινε και την πρόσεξε σαν μαθήτριά της και την προέτρεψε στη συμμετοχή σε λογοτεχνικά δρώμενα, για λογοτεχνική επίδοση και σπουδές.

Όμως επειδή και η Ιατρική την ενδιέφερε και διάβαζε από παιδί ό,τι ιατρικό υπήρχε στο σπίτι (υπήρχε μια μεγάλη λαϊκή ιατρική εγκυκλοπαίδεια του Βεγκλίδη, που κρυφά πήρε και τη διάβασε όλη) αποφάσισε ν’ακολουθήσει την πολύ στενή φίλη της Μαίρη στον δρόμο της Ιατρικής.

Σαν τελειόφοιτη στο Παν/μιο Αθηνών γνώρισε τον Θεόδωρο Λαμπράκη (αδελφό του Γρηγόρη) εκλεκτό χειρουργό του Πειραιά, ο οποίος με το πολύ ευρύ πνεύμα του είχε μαντέψει πόσο σημαντικός θα γίνει ο ρόλος του αληθινού Αναισθησιολόγου, επιστήμονα πια και όχι περιστασιακού «ναρκωτή» με το μπουκαλάκι του χλωροφόρμιου ή του αιθέρα (ρόλο που έπαιζε οποιοσδήποτε ανεύθυνος) και της προτείνει να γίνει αναισθησιολόγος της Κλινικής του (περίφημης και σύγχρονης με τα δεδομένα του τότε καιρού). Έτσι αρχίζει εδώ με τους πρώτους γιατρούς – αναισθησιολόγους στην Ελλάδα, τον Μεγαλοοικονόμου και κυρίως τον Στέφανο Κουρεμένο (του Ερυθρού Σταυρού). Στη συνέχεια μετεκπαιδεύεται στο Λονδίνο όπου και εργάζεται στο νοσοκομείο Saint Helier. Σαν σύζυγος πια του Θ.Λ. εργάσθηκε μαζί του για λίγο καιρό. Στη συνέχεια ύστερα από την πολύ άκαιρη και σκληρή απουσία του μόνη της πια στον Λευκό Σταυρό όπως και στις περισσότερες κλινικές του Πειραιά και σε μερικές της Αθήνας (ήταν τόσο λίγοι – δυσεύρετοι τότε οι αναισθησιολόγοι). Με τον δεύτερο σύζυγό της Παντελή Μπούτο –καρδιολόγο, ιδρυτή της Καρδιολογικής Κλινικής του Τζανείου-  εξακολουθεί να εργάζεται στην κλινική που ιδρύουν μαζί. Εντατική δουλειά για πολλά χρόνια.

Με τις ιατρικές υποχρεώσεις και βέβαια πολλές εμπειρίες και ικανοποιήσεις, η λογοτεχνική παραγωγή της είναι περιορισμένη. Μόλις όμως γίνεται συνταξιούχοςστην επιστήμη της, η λογοτεχνική της επίδοση – σε όλα τα είδη του λόγου – γίνεται σημαντική κι αναγνωρίσιμη. Βέβαια και «η ιατρονοσηλευτική ώρα περνάει πολύ επιτυχημένα μέσα σε μερικά από τα έργα της», όπως έγραψε σε μια κριτική του ο αείμνηστος λογοτέχνης Δημήτρης Σιατόπουλος.

Είκοσι τρία βιβλία σε όλα τα είδη του λόγου, με καλή υποδοχή από κοινό και κριτικούς. Ο θεατρικός λόγος κερδίζει θέση στις προτιμήσεις της. Εννιά θεατρικά της έργα έχουν ανεβεί σε σκηνές της Αθήνας και του Πειραιά.

Πολλά θεατρικά της έργα ανέβηκαν σε αθηναϊκές σκηνές. Ανάμεσά τους : Τα Ρολόγια της ζωής μου (μονόλογος) με τον Μανώλη Δεστούνη. Μια αμυγδαλιά ανθίζει στη νεκρή γη - Γεώργιος Δροσίνης, μια εποχή, μια παρουσία (ανέβηκε και στο Βεάκειο θέατρο του Πειραιά). Καμπαρέ Ελλάς (επιθεώρηση). Το Μυστικό (σε δυο πράξεις) κ.α. Θεατρικές παραστάσεις που απέσπασαν θετικές κριτικές από κοινό και κριτικούς.

Εννέα χρόνια Έφορος Φιλολογικού του Πειραϊκού Συνδέσμου και εκδότρια του λογοτεχνικού περιοδικού Πειραϊκά Γράμματα που διακρίθηκε από το ΕΚΕΒΙ μαζί με σαράντα περιοδικά από όλη την Ελλάδα ως περιοδικό ‘Λόγου και Στοχασμού’.

Τρία ποιήματά της αποτελούν τμήμα της διδακτέας ύλης των Μεταπτυχιακών Τμημάτων DES (Diplôme d'études spécialisées, orientation: Traduction) του Κρατικού Πανεπιστημίου της Mons-Hainaut του Βελγίου υπό την εκεί καθηγήτρια στην έδρα Νεοελληνικών Σπουδών Ισαβέλλα Μαράτου – Αργυράκη.

Για το έργο της έχει διακριθεί και βραβευθεί πολλές φορές.